Daniel Humair (Geneve, 1938) behoeft eigenlijk geen introductie, dit Zwitserse fenomeen behoort al jarenlang tot de absolute wereldtop als slagwerker. Hij werkte mee aan zo’n 200 albums en nam er 40 op onder eigen naam. Op dit album speelt hij met Vincent Lê Quang op saxofoon, Stéphane Kerecki op contrabas en Samuel Blaser op trombone.

De geschiedenis van deze groep, gevormd iets meer dan een jaar geleden door Daniel Humair is als een rivier die naar de zee voert maar met verschillende bronnen. Er is eerst het reguliere trio, dat van Humair met Kerecki en Lê Quang dat al langer bestaat en al het een en ander opnam qua klassiekers als Drums Thing vol. 1 en 2. En dan is er het Zwitzerse trio Helveticus met Heiri Känzig en Samuel Blaser, een idee van Humair om een Zwitzers trio op te richten met musici uit verschillende generaties. Dat trio geeft vooral concerten in Oost Europa en heeft twee albums op zijn naam staan. Het kwartet dat hier is te beluisteren bestaat uit een samenvoeging van beide trio’s. Het resultaat mag er zijn, de combinatie tenorsaxofoon en trombone in zo’n kleine bezetting mag dan niet voor de hand liggen, het werkt hier wonderwel.

Het album gaat van start met een korte inleiding “New (Amuse-Bouche)” oftewel een lekker hapje, geschreven door Kerecki. Daarna gaat het echt los met “For flying out proud” geschreven door de Zwitserse jazzpianist Franco Ambrosetti, zo werken de vier muzikanten een reeks van 14 relatief korte composities af waarin de onderscheidene muzikanten zich stevig laten gelden met hoofdrollen voor de beide blazers maar de finishing touch komt vooral van het fenomenale drummen van maestro Humair. Ik heb al heel wat cd’s in de kast van dit fenomeen, om het even met welk gezelschap hij speelt, hij stelt nimmer teleur.

Het repertoire is behoorlijk afwisselend met composities geschreven door de verschillende bandleden met een paar uitzonderingen zoals het romantische “Cavatina” van de Engelse filmcomponist Stanley Myers (1930 – 1993), een wonderschoon nummer waarin het geluid van tenorsax en trombone fraai in elkaar vervloeit. Er staan nog vele andere muzikale hoogstandjes op dit album zoals “Missing a page” van de Duitse meesterpianist Joachim Kühn en het fraaie “Triple Hip Trip” van Humair zelve. Het album wordt afgesloten met een toetje “New (Pousse- Café)”van Kerecki. Weer een prima album van Humair en zijn medespelers.

Jan van Leersum